Belofte maakt schuld

De kleinzoon van de buren kwam lekker een weekje logeren in de vakantie.

Met dat de buuf dat vertelde kwam er zo'n klein monstertje op mijn schouder zitten met zo'n akelig rotstemmetje die mij vertelde dat ik nog steeds een belofte had staan bij dit jongetje die helemaal gek is van knuffels. De bagage die hij meeneemt is meer knuffel dan wat anders, het hele kind is in bed niet meer terug te vinden.

Ik had vorig jaar voor de schoonzoon van de buuf een Jacobus gemaakt dus deze was gespot door Pieter dus kwam de vraag of ik er ook 1 voor hem wilde maken en dan is het toch moeilijk nee zeggen tegen zo'n manneke.

Maar die belofte stond nog steeds dus.........

Aangezien hij er een week zou zijn nam ik me voor zijn Jacobus te breien.

Op zoek naar een jongenswolletje die ook zo makkelijk in de wasmachine gegooid kon worden.

Ik kwam uit op een Bianca wolletje met blauw/blauwgroenig/grijs en nam voor de snuit en de handen en voetjes een effe grijs wolletje.

Het ging als een speer en was al een aardig eind toen ik niet zo'n hele handige actie had.

Ik had een paar kaneelbroodjes op een bord in de oven gezet om af te bakken, toen ze klaar waren pakte ik het bord er met een ovenwant uit, natuurlijk.....

Ik pakte 1 van de broodjes van het bord, tenminste dat was de bedoeling maar deze zat wat vast geplakt aan het bord .............

en reactie en macht der gewoonte pakte ik het bord vast en zat opeens mijn duim vast geplakt aan het 200 graden hete bord.......Zo dom, zo'n blonde actie!!

Dus niet meer breien maar een hele avond met mijn duim in een kommetje water balend van mijn ongelofelijke domme actie.

De volgende dag deed het weinig pijn dus dacht ik probeer het gewoon en ik zie wel, nou schijnbaar was dat helend want de witte verbrande plek werd zachtjes steeds rozer en kon ik dus toch Jacobus afbreien voor Pieter.

Jacobus nr 4.

En hij was er superblij mee!!

Weer een kindje blij gemaakt en mijn belofte ingelost 

en ...........

een einde aan mijn breistop gemaakt.